วันพุธที่ 4 กันยายน พ.ศ. 2556

วันจันทร์ที่ 5 สิงหาคม พ.ศ. 2556

วันที่ 5 สิงหาคม 2556

 ณ เวลานี้ 23.17 น. ของวันที่ 5 สิงหาคม 2556 

ข้าพเจ้ายังไม่นอนเลย..เพราะนอนไม่หลับ..คิดมากเรื่องการเรื่องงาน ...
กังวลไปหมด..วันนี้ได้ไป สัมภาษณ์งาน ณ รีสอร์ท หนึ่ง ที่หาดอ่าวนาง..คำตอบคือ รอ รอ รอ


...เหอๆ นะ ..ชีวิตข้าพเจ้า ...

..ปล่อยไป ตามเวร ตามกรรม แล้วกัน มีชีวิต มีลมหายใจอยู่ก็ต้องสู้...


วันอาทิตย์ที่ 21 กรกฎาคม พ.ศ. 2556

อีกวันหนึ่งของชีวิต

ณ วันนี้ วันที่  21 กรกฎาคม 2556

ณ วันนี้ของชีวิต..ข้าพเจ้าอีกวันได้เขียน บล๊อกนี้ ตอนค่ำๆ  อยู่ภายในบ้านเพียงคนเดียว
ในเดือน รอมาฎอน...


...วันนี้ รู้สึกเวียนหัว ..จะอ้วก..และก็ในท้องปั่นปวนจัง....
เกิดจากอะไรนะ..เครียด..หรือวิตกกังวลมากหรือเปล่า...

....แต่ความรู้สึก ณ ตอนนี้ เหมือน โดดเดี่ยว..เดียวดาย.....(หรือว่า บรรยากาศพาไป)


นั่งคิด..นอนคิดว่า ...ถ้าอนาคต พระเจ้าท่านทรงให้มีชีวิตอยู่... ถึงตอนแก่ ...


แล้วชีวิตข้าพเจ้าจะเป็นอย่างไร.....เฮ่อ....

วันอังคารที่ 16 กรกฎาคม พ.ศ. 2556




วันนี้ไม่มีใคร

ถึงวันนี้ไม่มีใครเข้าใจ
เธอไกลเพราะใจเปลี่ยน
หวังวาดไว้กลับกลายเป็นฝันไป ทำใจเสียตัวเรา

ถึงวันนี้ไม่มีดังเมื่อวาน
หวานนั้นไม่มีปลอบ
ถึงวันนั้นต่างกันกับเมื่อวาน เก็บวันวานเอาไว้สอนใจเรา

* อาจไม่มีคนห่วงใย ไม่มีคนสนใจ
อาจไม่มีใครปลอบใจให้ใจ
อาจไม่มีใครแบ่งปันไม่มีใครสำคัญ
อาจไม่มีใครผูกพันวันนี้  ไม่มี

แม้วันนี้จะเดินเพียงผู้เดียว
ลดเลี้ยวเส้นทางใหม่
หวังยังหวังไม่รอใครเห็นใจ เดินไปด้วยตัวเอง

ย้ำใจไว้ให้คอยวันที่ดี
นานปีก็ไม่หวั่น
แม้วันนั้นอ่อนแอไม่เข้าที แต่วันนี้ไม่ท้อ  พอใจ


วันเสาร์ที่ 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2556

วันนี้เป็น ถือศีลอด วันที่ 4 แหละ

หลังจากละศีลอดเสร็จ..ยังรู้สึก มึนๆ หัว และ ก็เวียนๆหัวยังไงไม่รู้ครับ...เฮ่อ..

สภาพ ณ วันนี้ 
 

สภาพจิตใจ ณ วันนี้

สภาพจิตใจ ณ วันนี้ ก็ยังคงกังวล คิดมากเรื่องงาน อยู่นะครับ 
และเรื่องลูกสาวด้วย...
...แต่ก็ต้องทำใจทุกอย่าง...อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด
..อะไรมันจะตายมันก็ตาย....

...อยู่กันไปจนกว่า หมดเวรหมดกรรม...

วันจันทร์ที่ 17 มิถุนายน พ.ศ. 2556

วันจันทร์ ที่ 17 มิถุนายน 2556

วันนี้เป็น วันจันทร์ ที่ 17 มิถุนายน 2556

วันนี้ก็เป็นวันแรกของการทำงานอาทิตย์นี้นะครับ..มาถึงก็เครียดเลย เจ้าของกิจการมีนโยบายลดเงินเดือน ครึ่งหนึ่ง ตั้งแต่เดือนหน้าเป็นต้นไป และให้หยุดเดือนละ  15 วัน ...
ยอมรับเครียดมากๆ...ตั้งตัวไม่ติดเพราะเพิ่งมาบอกเดือนนี้..
ค่าใช้จ่ายก็ยังคงสูงอยู่เหมือนเดิม..เฮ่อ ชีวิตลูกจ้างอย่างข้าพเจ้า
ทำงัยดีเนี่ย...

วันจันทร์ที่ 10 มิถุนายน พ.ศ. 2556

ระบายสักหน่อยครับ.....เผื่อมันจะได้โล่งขึ้นบ้าง

อาทิตย์สองอาทิตย์นี้...รู้สึกเบื่อที่ทำงาน และเบื่อเจ้านายมากๆ บอกตรงๆ
ทำอะไรแต่ละอย่าง...ให้ลูกน้องไล่ทันตามทัน (แต่ทำเหมือนพวกเราไม่รู้เรื่องอะไร)

บางทีใช้คำว่า...."ตอ..." น่าจะเหมาะกับเจ้านายคนนี้นะ....

เป็นผู้ใหญ่ (แก่แล้ว) เสียเปล่า ...ทำเหมือนเด็กเมื่อวานซื่น ตลกเหมือนกันในความคิดของแก...


แต่ก็นั่นแหละ ...อย่างไร ก็คนจ่ายเงินเดือน...ทน ทน ทน อดทน อดทน (ดีกว่าทนอด...กิกิกิ)

พอแหละ....(มากไปเดี๋ยวกลายเป็นเพ้อ)

วันพุธที่ 20 มีนาคม พ.ศ. 2556

ณ วันที่ 20 มีนาคม 2556

วันนี้ เป็นอีกวันที่ร้อนมากๆๆ ...
วุ่นวายกับเจ้านาย..และน้องๆพนักงานมากๆ
........

...ค่ำกลับมาถึงบ้านก็ดึกแหละ....ออนขึ้นมาก็หวังจะคุยกับคนที่....
...แต่นั่นแหละ...เหมือนเขาไม่อยากคุยกับข้าพเจ้าเลย....
...ไม่อยากคุยก็บอกนะครับ....ผมไม่ใด้ว่าไรหรอกครับ...
...ผมไม่สามารถไปว่าใครได้...หรอกครับ ผมไม่มีสิทธิ์ไปว่าคุณ...

วันศุกร์ที่ 15 มีนาคม พ.ศ. 2556


ณ วันนี้ วันที่ 15 มิถุนายน 2556

ทำไมวันนี้ ...รู้สึกเหนื่อยๆ ล้าๆ หัวใจเหลือเกิน..

ไม่รู้สาเหตุเลย...รู้สึกเหงาๆ อีกต่างหาก...

...ไม่อยากคุยกับใครเลย..ช่วงนี้..เบื่อๆ...